Kino we Wrocławiu

Szum Fontanny, zielona Pergola, a nad głową gwiazdy. Trudno o lepszą scenerię dla kina plenerowego we Wrocławiu. Można śmiało wpisywać w kalendarz: każdy wakacyjny czwartek o 21:30 – dobre kino na Pergoli. Hala Stulecia w ramach Lata na Pergoli, które napędza Tauron, zadbała o odważną, świeżą i nieoczywistą selekcję filmów, wszystkie to premiery z 2024 roku. Co ważne, seanse odbędą się nawet w razie niesprzyjającej pogody, będą wtedy przenoszone do wnętrz kompleksu. Liczba leżaków ograniczona – warto być trochę wcześniej i zająć miejsce lub zabrać ze sobą koc. „Civil War” Opis filmu Przez pogrążone w krwawej wojnie domowej Stany Zjednoczone przedziera się grupa reporterów, by w Waszyngtonie przeprowadzić ostatni wywiad z prezydentem. „Civil War” wyprodukowało studio A24 i jest to najdroższa (70 mln dolarów) do tej pory produkcja tego kultowego amerykańskiego studia. Akcja filmu rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, w ogarniętych chaosem wojny domowej Stanach Zjednoczonych. Fotografka wojenna (Kirsten Dunst) wraz z grupą dziennikarzy próbuje dostać się do Waszyngtonu, będącego centrum dramatycznych wydarzeń. W obsadzie filmu oprócz Dunst („Psie pazury”, „Na pokuszenie”) znaleźli się Cailee Spaeny („Priscilla”), Stephen McKinley Henderson („Diuna”), Jesse Plemons („Psie pazury”), Wagner Moura („Narcos”) i Nick Offerman („Devs”, „The Last of Us”). Nominowany do Oscara Alex Garland to jeden z najciekawszych wizjonerskich reżyserów współczesnego kina. Oprócz takich filmów jak „Ex Machina”, „Anihilacja” czy „Men”, jest również twórcą serialu s.f. „Devs” i autorem scenariusza „28 dni później” w reżyserii Danny’ego Boyle’a. Garland jest również pisarzem. Jego pierwsza powieść „The Beach” („Niebiańska plaża”) szybko zyskała status kultowej i została zekranizowana przez Danny’ego Boyle’a z Leonardo DiCaprio w roli głównej. „Civil War” to kolejna po „Ex Machina” i „Men” współpraca Garlanda ze studiem A24. Informacje Reżyseria: Alex Garland Występują: Kirsten Dunst, Cailee Spaeny, Stephen McKinley Henderson, Jesse Plemons, Wagner Moura, Nick Offerman, Karl Glusman Kraj produkcji:  USA Rok produkcji: 2024 Język oryginalny: angielski Gatunek: akcja Czas trwania: 1 h 49 min

Amerykański buntownik o europejskiej duszy. Egzystencjalista z rockowym sercem. Minimalista i romantyk. W sierpniu i wrześniu zapraszamy Was na przegląd Nieustające wakacje z Jimem Jarmuschem – spotkanie z reżyserem, który przez cztery dekady uczył nas, jak patrzeć na świat z boku. Pokażemy dziewięć filmów – od debiutanckiej włóczęgi po industrialnym Nowym Jorku po opowieść o wampirach zakochanych w sztuce. Jarmusch to artysta, który z undergroundu wyrzeźbił osobną galaktykę – pełną outsiderów, nocnych przechodniów i ludzi, którzy nie pasują. Ani do systemu, ani do siebie samych. Kręcił w Cleveland i Patersonie, ale zawsze portretował tych, którzy żyją gdzieś obok. Bohaterowie jego filmów nie mają wielkich planów – dryfują, zatrzymują się na chwilę, zawieszają w bezczasie. Niby nie robią wiele, ale to właśnie między jednym spojrzeniem a drugim odsłania się ich prawdziwa twarz. W „Nieustających wakacjach” poznajemy Alliego, chłopaka bez szkoły i bez planu, który snuje się po Nowym Jorku, jakby miasto było snem, a on jego cichym obserwatorem. „Inaczej niż w raju” to już opowieść o trójce imigrantów i Amerykanów z drugiego pokolenia, dla których każdy krajobraz wygląda dokładnie tak samo – pusto. W „Poza prawem” bohaterowie spotykają się dopiero w więziennej celi, a mimo to tworzą jedną z najczulszych (i najzabawniejszych) drużyn filmowych lat 80. I dalej: „Mystery Train”, „Paterson”, „Kawa i papierosy” – ułożone jak wariacje na temat tego, co dzieje się między ludźmi, kiedy akurat nic się nie dzieje. A przecież Jarmusch potrafi też w romantyzm – ten chłodny, podskórny, jak z płyt Joy Division. W „Tylko kochankowie przeżyją” Adam i Ewa trwają razem od wieków, ale wciąż nie są pewni jutra. Przeglądając winyle, rozmawiają o entropii wszechświata. I o tym, że najważniejsze rzeczy to te najbardziej kruche: książki, muzyka, język. Ten przegląd to nie kronika sukcesów reżysera, a raczej propozycja zatrzymania się w jego rytmie. Spotkajcie się z twórcą, który z nudy zrobił sztukę, z ciszy muzykę, a z braku przyszłości – najbardziej ludzką z opowieści.