Kino we Wrocławiu

To zaledwie drugi pełnometrażowy film Lyncha, pod względem języka filmowego nawiązujący do niemieckiego ekspresjonizmu. „Człowiek słoń” to empatyczna opowieść o człowieczeństwie, (braku) tolerancji i poczuciu nieprzystawalności. W 2025 roku mija 45 lat od powstania filmu, o którym Adam Garbicz w swoim legendarnym przewodniku „Kino, wehikuł magiczny” pisał: W budowaniu onirycznego klimatu, wydobywaniu kulturowych lęków, kontrastowaniu fizyczności i ducha, brzydoty i piękna (...) – David Lynch jest sobą, w zalążku już tym największym władcą wyobraźni filmowej, jakim zostanie z końcem wieku. Opis filmu: Druga połowa XIX wieku w wiktoriańskiej Anglii. Genialny młody chirurg, Frederick Treves (Anthony Hopkins), spotyka mężczyznę o nietypowej deformacji ciała, który z powodu swojego wyglądu skazany jest na poniżające życie cyrkowego dziwoląga. Jest nim cierpiący na rzadką genetyczną chorobę John Merrick (John Hurt), znany jarmarcznej publiczności w całym kraju jako „Człowiek Słoń”. Doktor Treves, który jako pierwszy potraktował go jako normalnego człowieka, walczy o uwolnienie Merricka od nędzy jego środowiska i zapewnienie mu godnego życia.

Zapraszamy na kolejne wydarzenie w ramach cyklu Dom w Kinie, będącego owocem współpracy Wrocławskiego Domu Literatury i Kina Nowe Horyzonty. W ramach cyklu oglądamy filmy, będące adaptacjami książek, czasem bardzo swobodnymi, dyskutujemy o kinie i literaturze. Tym razem zapraszamy na pokaz specjalny jednego z najbardziej tajemniczych filmów w historii kina. „Piknik pod wiszącą skałą” Petera Weira to opowieść o dorastających dziewczynach, które pewnego dnia znikają. I górze, która czekała na nie od wielu, wielu lat. O filmie, byciu dziewczynką, przemocy, powieści Joan Lindsay, dziwaczności, osobliwości i Marku Fisherze porozmawiają Maria Halber, Weronika Murek i Emilia Konwerska. Prowadzenie Maria Halber Poetka, pisarka i redaktorka. Publikowała m.in. w magazynie „Pismo”, „Dwutygodniku”, „Małym Formacie” i „Wizjach”. Debiutowała tomem poetyckim „Przejścia” (Staromiejski Dom Kultury, 2020). W 2023 roku ukazała się jej pierwsza powieść – „Strużki” (Wydawnictwo Cyranka), za którą otrzymała Nagrodę Conrada za najlepszy debiut prozatorski. Laureatka Stypendium im. Adama Włodka przyznawanego przez Fundację Wisławy Szymborskiej. Weronika Murek Prozaiczka i dramatopisarka, absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego. Za książkę „Uprawa roślin południowych metodą Miczurina” nominowana w 2015 roku do Paszportu „Polityki” w kategorii literatura, a w 2016 do Nagrody Literackiej Nike oraz Nagrody Literackiej Gdynia. W 2016 roku otrzymała za tę książkę Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza. W 2023 roku ukazała się jej trzecia książka „Dziewczynki. Kilka esejów o stawaniu się”, która otrzymała nominację do Nagrody Literackiej Gdynia. Emilia Konwerska Poetka, literaturoznawczyni, publicystka, kuratorka. Jej teksty ukazywały się między innymi na łamach „Krytyki Politycznej”, „Vogue”, miesięcznika „Znak” i „Tygodnika Powszechnego”. Redaktorka „Notatnika Literackiego”. Autorka dwóch książek poetyckich – „112” (wydawnictwo papierwdole) i „Ostatni i pierwszy kajman” (Wydawnictwo J). Dwukrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia. Jej książki zostały przetłumaczone na ukraiński i serbski. W tym roku nakładem wydawnictwa ArtRage ukaże się zbiór jej opowiadań pod tytułem „Rzeczy robione specjalnie”. Reżyseria Peter Weir Urodził się w 1944 roku w Sidney, studiował sztukę i prawo na tamtejszym uniwersytecie. Początkowo pracował w telewizji, w tym czasie robił też już pierwsze filmy eksperymentalne i dokumenty. W 1974 roku zrealizował swój pełnometrażowy debiut – „Samochody, które zjadły miasto Paryż”. Następnie osiągnął międzynarodowy sukces filmem „Piknik pod Wiszącą Skałą”. Po zrealizowaniu kilku uznanych filmów w Australii, zaczął karierę w Hollywood. Tam robił filmy przeznaczone dla szerszej widowni, m.in.: „Świadek”, „Wybrzeże Moskitów”, „Stowarzyszenie Umarłych Poetów”, „Zielona karta”, „Bez lęku”, „Truman Show” i „Pan i władca: na krańcu świata”. Kup bilety tutaj: [link]

Amerykański buntownik o europejskiej duszy. Egzystencjalista z rockowym sercem. Minimalista i romantyk. W sierpniu i wrześniu zapraszamy Was na przegląd Nieustające wakacje z Jimem Jarmuschem – spotkanie z reżyserem, który przez cztery dekady uczył nas, jak patrzeć na świat z boku. Pokażemy dziewięć filmów – od debiutanckiej włóczęgi po industrialnym Nowym Jorku po opowieść o wampirach zakochanych w sztuce. Jarmusch to artysta, który z undergroundu wyrzeźbił osobną galaktykę – pełną outsiderów, nocnych przechodniów i ludzi, którzy nie pasują. Ani do systemu, ani do siebie samych. Kręcił w Cleveland i Patersonie, ale zawsze portretował tych, którzy żyją gdzieś obok. Bohaterowie jego filmów nie mają wielkich planów – dryfują, zatrzymują się na chwilę, zawieszają w bezczasie. Niby nie robią wiele, ale to właśnie między jednym spojrzeniem a drugim odsłania się ich prawdziwa twarz. W „Nieustających wakacjach” poznajemy Alliego, chłopaka bez szkoły i bez planu, który snuje się po Nowym Jorku, jakby miasto było snem, a on jego cichym obserwatorem. „Inaczej niż w raju” to już opowieść o trójce imigrantów i Amerykanów z drugiego pokolenia, dla których każdy krajobraz wygląda dokładnie tak samo – pusto. W „Poza prawem” bohaterowie spotykają się dopiero w więziennej celi, a mimo to tworzą jedną z najczulszych (i najzabawniejszych) drużyn filmowych lat 80. I dalej: „Mystery Train”, „Paterson”, „Kawa i papierosy” – ułożone jak wariacje na temat tego, co dzieje się między ludźmi, kiedy akurat nic się nie dzieje. A przecież Jarmusch potrafi też w romantyzm – ten chłodny, podskórny, jak z płyt Joy Division. W „Tylko kochankowie przeżyją” Adam i Ewa trwają razem od wieków, ale wciąż nie są pewni jutra. Przeglądając winyle, rozmawiają o entropii wszechświata. I o tym, że najważniejsze rzeczy to te najbardziej kruche: książki, muzyka, język. Ten przegląd to nie kronika sukcesów reżysera, a raczej propozycja zatrzymania się w jego rytmie. Spotkajcie się z twórcą, który z nudy zrobił sztukę, z ciszy muzykę, a z braku przyszłości – najbardziej ludzką z opowieści.