Park ten powstał przede wszystkim po to, aby chronić nosorożce indyjskie. Mieszka w nim ok. 2.200 osobników tego gatunku co stanowi ok. 70% światowej populacji szacowanej na ok. 3.300*. Nosorożce uważa się za gatunek parasolowy – ratując je, ratujemy całe jego środowisko. Zatem mamy szansę pomóc również innym zwierzętom mieszkającym w parku jak słonie indyjskie, lamparty, tygrysy bengalskie, jelenie barasinga, sambar i mundżak, jelonki błotne, bawoły gaur, gibony hulok czy langury ciemnogłowe. Wszystkie one bardzo potrzebują teraz pomocy człowieka. W ogrodach zoologicznych na całym świecie żyje obecnie 99 samców i 93 samice (192 osobniki), a w ciągu ostatnich 12-tu miesięcy (wrzesień’15-wrzesień’16) przyszło na świat 7 osobników. Dane zebrano wśród niemal 1.000 zarejestrowanych w ZIMS instytucji z całego globu typu zoo czy akwarium, z których hodowlę lub chów nosorożców indyjskich prowadzi 64. W Polsce można je podziwiać tylko we wrocławskim i warszawskim zoo. Na skutek wyjątkowo dużych opadów prawie cały teren parku znalazł się pod wodą zagrażając wszystkim zwierzętom żyjącym na jego terenie, w tym całej populacji nosorożców. Wiele młodych zostało rozdzielonych z matkami i wiele dorosłych osobników zostało rannych lub jest bardzo osłabionych nie mając szans na samodzielne przeżycie. Pomóc im stara się Centrum Rehabilitacji i Ochrony Dzikich Zwierząt , które jednak nie jest przygotowane na pomoc tak wielu zwierzętom.
Pomóc można w prosty sposób, wpłacając jakąkolwiek kwotę na specjalne konto 98 1020 5226 0000 6902 0529 7371 z dopiskiem Nosorożce. Zebranie wielu niskich kwot na jednym koncie pozwala obniżyć koszty transferu środków, a dodatkowo daje jeden duży zastrzyk pomocy pracownikom i wolontariuszom w Kazirandze oraz nadzieję i siłę do dalszej, codziennej walki. Ważny jest każdy grosz. Dlaczego? Bo 10 $ to niespełna 40 zł, za które w kraju niewiele kupimy, w Indiach oznacza żywność dla małego nosorożca na cały tydzień (małe nosorożce piją 2 litry wzbogaconego tłuszczem mleka co 2 godziny, a opieki wymagają co najmniej do drugiego roku życia).
