– Już po dwóch miesiącach ciężkich treningów mieliśmy okazję wziąć udział w mistrzostwach Polski – odbyły się one 21 stycznia bieżącego roku – gdzie zajęliśmy trzecie miejsce, pokonując między innymi najstarszą istniejącą w Polsce drużynę – mówi Adrian Kałużny z zespołu.
– Dzięki temu osiągnięciu zyskaliśmy jeszcze więcej sił do dalszych treningów, a także chęci, by promować tę piękną, chociaż niezbyt popularną w Polsce, dyscyplinę – dodaje Adrian.
I właśnie z tego powodu już 18 lutego startuje nabór do wrocławskiej drużyny. – Zapraszamy wszystkich chętnych – jedynym wymogiem jest ukończenie 16. roku życia – dodają Wanderersi.
We wrocławskim teamie, poza zawodnikami z Polski, grają także osoby z Indii, Włoch, Niemiec, Ukrainy, Słowacji, Francji, Węgier, Belgii, Maroko czy Hiszpanii. – Nie wymagamy więc znajomości języka polskiego, bez problemu porozumiewamy się w języku angielskim, łącząc różne kultury i narodowości – kończy Kałużny.
Informacje o szczegółach naboru znajdziecie tutaj.
Poznaj zasady gry fanów Harrego Pottera
Mugolski quidditch – dyscyplina sportowa powstała w oparciu o książkowy quidditch, jednak różniąca się od niego paroma zasadniczymi aspektami. Pierwszym i najważniejszym jest taki, że gracze nie latają, a jedynie biegają z kijem od miotły między nogami, co ma utrudniać rozgrywkę, ponieważ gracz ma do dyspozycji zwykle tylko jedną rękę. Jeżeli gracz puści swoją miotłę (czyli wg zasad z niej spada) musi wrócić do swoich obręczy, dotknąć ich, a dopiero wtedy może wznowić grę. Pełna drużyna ma 21 zawodników, którzy w trakcie meczu mogą się swobodnie wymieniać. Mecz trwa osiemnaście minut do wypuszczenia znicza, a potem aż do jego złapania.
Pozycje i zasady gry
Pozycje w mugolskim quidditchu są takie same jak te, które znamy z książkowej wersji gry. Ponieważ jednak nie można ich odróżnić na pierwszy rzut oka, gracze mają obowiązek noszenia podczas rozgrywki opaski w określonym kolorze.
- Ścigający
Ścigający noszą opaski w kolorze srebrnym. Jest ich trzech w drużynie i ich zadaniem jest przerzucić kafla (sflaczałą piłkę do siatkówki) przez jedną z trzech obręczy ustawionych po obu stronach owalnego boiska. Gol daje drużynie dziesięć punktów.
- Pałkarze
Pałkarzy w drużynie jest dwóch i oznaczeni są czarnymi opaskami. Grają tłuczkami, tj. sflaczałymi piłkami do jednej z odmian zbijaka. Tłuczki na boisku są trzy, w odróżnieniu od książki, gdzie są dwie takie piłki. Jest to spowodowane tym, że w ten sposób zawsze drużyna ma przynajmniej jednego tłuczka, a jest to duże ułatwienie, bowiem zawodnik trafiony musi wrócić do swoich obręczy i ich dotknąć, zanim z powrotem siądzie na miotłę. W ten sposób, pałkarze mają duże znaczenie taktyczne, mogąc zatrzymywać akcje przeciwnika, zanim zaowocują one golem. Warto zaznaczyć, że pałkarz może zbić pałkarza.
- Obrońca
Obrońca to właściwie czwarty ścigający z pewnymi dodatkowymi prawami. Jest on oznaczany zieloną opaską. Broni on swoich pętli, jednocześnie może jednak wychodzić z atakiem w pole przeciwnika. W swoim polu bramkowym obrońca ma pełny immunitet na tłuczki.
- Szukający i znicz
Znicz to właściwie zupełnie co innego niż w wersji książkowej. Przede wszystkim nie jest to przedmiot, a człowiek, który ubrany jest na żółto. Ma specjalne spodnie, do których od tyłu przyczepiona jest skarpeta lub mała piłeczka. Znicz wypuszczany jest w osiemnastej minucie meczu i złapanie owej piłeczki przyczepionej do spodni jest zadaniem szukających, oznaczonych żółtą opaską. Znicza bardzo trudno złapać, ponieważ nie musi on mieć miotły między nogami i może m.in. chwytać za miotły szukających. Znicz niegdyś mógł poruszać się w nieograniczonym obrębie, ale obecnie są to granice owalnego boiska. Po trzech minutach niezłapania znicza sędzia zarządza specjalne ułatwienie: znicz nie może używać jednej ręki, po kolejnych trzech drugiej, po następnych musi poruszać się tylko po linii środkowej, a już w ostateczności stoi w miejscu i balansuje tylko ciałem. Złapanie znicza warte jest trzydzieści punktów dla danej drużyny i kończy mecz.
Sędziowie
Powstała specjalna akademia szkoląca sędziów mugolskiego quidditcha. Kandydat pragnący objąć to stanowisko musi zdać odpowiednie testy. W czasie meczu sędziowie kontrolują ilość zdobytych bramek, faule – takie jak chwytanie za miotłę przeciwnika albo przepychanki poniżej pasa, albo bacznie obserwuje poczynanie pałkarzy, którzy zbijają danych zawodników. Sędziowie jako jedyni z całej załogi otrzymują wynagrodzenie finansowe za mecze. Ma to na celu popularyzację gry, bo im więcej sędziów, tym więcej turniejów i meczów.
